Australia opereert een progressief belastingsysteem, inclusief inkomstenbelasting, goederen- en dienstenbelasting (GST), en diverse staatsgebonden belastingen zoals loonbelasting. Werkgevers spelen een cruciale rol in dit systeem, door verantwoordelijk te zijn voor het inhouden van inkomstenbelasting op werknemerssalarissen, bijdragen aan werknemerssuperannuationfondsen, en het betalen van loonbelasting op basis van hun totale loonsom. Het begrijpen van deze verplichtingen is essentieel voor conforme en soepele operaties bij het in dienst nemen van personeel in Australië.
Het beheren van werknemersbelastingaftrek is ook onderdeel van het totale employment tax-landschap, hoewel de primaire verantwoordelijkheid voor het claimen van aftrekken bij de werknemer ligt. Werkgevers moeten toeslagen correct verwerken en begrijpen hoe deze zich verhouden tot het belastingsysteem. Het navigeren door deze vereisten, vooral voor bedrijven die nieuw zijn op de Australische markt of die buitenlandse werknemers in dienst hebben, vereist nauwkeurigheid en naleving van de regelgeving vastgesteld door de Australian Taxation Office (ATO) en staatsinkomstenkantoren.
Employer Social Security and Payroll Tax Obligations
Werkgevers in Australië hebben twee hoofdverplichtingen met betrekking tot de vergoeding van werknemers naast het brutoloon: superannuation-bijdragen en loonbelasting.
Superannuation Guarantee (SG) is een verplichte bijdrage die werkgevers moeten doen aan een superannuationfonds namens hun in aanmerking komende werknemers. Voor het fiscale jaar 2024-2025 is het SG-percentage 12% van de gewone tijdsverdiensten van een werknemer. Bijdragen moeten minimaal per kwartaal worden betaald, hoewel veel werkgevers maandelijks betalen. Er zijn minimale verdienthresholds waaronder SG-bijdragen mogelijk niet vereist zijn, maar voor de meeste voltijd- en deeltijdwerknemers die meer dan een bepaald bedrag per maand verdienen, is SG verplicht.
Loonbelasting is een staats- en territoriumbelasting die wordt geheven op het totale loon dat door een werkgever wordt betaald. De regels, drempels en tarieven verschillen aanzienlijk tussen elke Australische staat en territorium. Werkgevers zijn over het algemeen aansprakelijk voor loonbelasting zodra hun totale Australische lonen een bepaalde drempel overschrijden voor het fiscale jaar. Deze drempel en het toegepaste belastingtarief worden bepaald door de staat of het territorium waar de lonen worden betaald. Bijvoorbeeld, drempels kunnen variëren van onder $1 miljoen tot meer dan $1,5 miljoen afhankelijk van de jurisdictie, en tarieven liggen meestal tussen 4,85% en 6,85%. Werkgevers die in meerdere staten actief zijn, kunnen complexe berekeningen moeten maken op basis van de verhouding van de lonen die in elke jurisdictie worden betaald.
Andere werkgeverskosten omvatten premies voor werknemerscompensatieverzekeringen, die ook staatsgebonden zijn en variëren afhankelijk van de industrie en de claims-geschiedenis van de werkgever.
Income Tax Withholding Requirements
Werkgevers zijn verplicht om inkomstenbelasting in te houden op betalingen aan werknemers onder het Pay As You Go (PAYG) withholding-systeem. Het bedrag dat moet worden ingehouden hangt af van verschillende factoren, waaronder:
- De Tax File Number (TFN) verklaring van de werknemer.
- Of de werknemer de belastingvrije drempel claimt.
- Eventuele belastingkredieten of terugbetalingen van studieleningen die de werknemer heeft.
- De residentiestatus van de werknemer voor belastingdoeleinden.
- De relevante belastingschalen zoals verstrekt door de ATO.
Werkgevers gebruiken ATO-belastingtabellen of goedgekeurde software om het juiste bedrag aan belasting te berekenen dat moet worden ingehouden bij elke loonbetaling. De ingehouden bedragen moeten regelmatig worden afgedragen aan de ATO, meestal maandelijks of per kwartaal, afhankelijk van de omvang van de inhoudingsaanspraak van de werkgever.
Voor het fiscale jaar 2024-2025 zijn de inkomstenbelastingtarieven voor inwoners (exclusief de Medicare Levy):
| Belastinggrondslag | Belasting op dit inkomen |
|---|---|
| $0 – $18.200 | Nul |
| $18.201 – $45.000 | 16% over elk $1 boven $18.200 |
| $45.001 – $135.000 | $4.288 plus 30% over elk $1 boven $45.000 |
| $135.001 – $190.000 | $31.288 plus 37% over elk $1 boven $135.000 |
| $190.001 en meer | $51.838 plus 45% over elk $1 boven $190.000 |
Opmerking: Deze tarieven zijn exclusief de Medicare Levy, die meestal 2% van het belastbare inkomen voor de meeste inwoners bedraagt.
Niet-ingezeten werknemers worden anders belast dan het eerste verdiende dollar, zonder belastingvrije drempel en met hogere initiële belastingtarieven.
Employee Tax Deductions and Allowances
Hoewel werkgevers verantwoordelijk zijn voor het inhouden van belasting op basis van het brutoloon, kunnen werknemers vaak aftrekposten claimen voor werkgerelateerde kosten wanneer ze hun jaarlijkse inkomstenbelastingaangifte indienen. Veel voorkomende soorten aftrekbare kosten zijn onder andere:
- Werkgerelateerde reizen: Kosten gemaakt bij reizen voor werkdoeleinden (bijvoorbeeld tussen verschillende werkplekken, conferenties bijwonen).
- Werkgerelateerde kleding: Kosten voor verplichte uniformen, niet-verplichte uniformen geregistreerd bij Textile, Clothing and Footwear Union, of beschermende kleding.
- Thuiswerk-kosten: Kosten gemaakt bij thuiswerken, berekend met specifieke methoden (bijvoorbeeld vaste vergoeding per uur of werkelijke kosten).
- Professionele ontwikkeling: Kosten voor cursussen, seminars of opleidingen die direct verband houden met de huidige baan van de werknemer.
- Gereedschap en apparatuur: Kosten voor items die voor werk worden gebruikt, die over meerdere jaren kunnen worden afgeschreven als ze een bepaalde waarde overschrijden.
- Vakbondskosten en professionele verenigingkosten.
Werknemers moeten doorgaans bewijs bewaren (zoals bonnetjes) om hun claims te onderbouwen.
Toeslagen betaald door werkgevers aan werknemers (bijvoorbeeld voor reizen, maaltijden, gereedschap of auto’s) worden doorgaans beschouwd als onderdeel van het belastbare inkomen van de werknemer en zijn onderworpen aan PAYG-inhouding. Als de toeslag echter wordt betaald voor een specifieke werkgerelateerde uitgave en de werknemer de toeslag voor dat doel besteedt, kan hij mogelijk een overeenkomstige aftrek claimen. Specifieke regels gelden voor verschillende soorten toeslagen.
Tax Compliance and Reporting Deadlines
Australische werkgevers moeten voldoen aan strikte rapportage- en betalingsdeadlines. De primaire rapportagemethode is Single Touch Payroll (STP), die vereist dat werkgevers salaris en lonen, PAYG-inhouding en superannuation-informatie aan de ATO rapporteren telkens wanneer zij hun werknemers betalen.
Belangrijke nalevingsverplichtingen en gebruikelijke deadlines zijn onder andere:
- PAYG Inhouding Betalingen: Verschilt afhankelijk van de omvang van de inhoudingsaanspraak van de werkgever (totaal inhoudingsbedrag). Grote inhoudingsplichtigen betalen vaker (bijvoorbeeld wekelijks), terwijl kleine tot middelgrote inhoudingsplichtigen meestal maandelijks of per kwartaal betalen.
- Superannuation Guarantee Bijdragen: Vervaldatums zijn per kwartaal (28 dagen na het einde van elk kwartaal: 28 okt, 28 jan, 28 apr, 28 jul). Bijdragen moeten door de fondsen vóór de vervaldatum worden ontvangen.
- Single Touch Payroll Finalisatie: Werkgevers moeten hun STP-gegevens voor het fiscale jaar afronden vóór 14 juli van elk jaar (of vóór 30 september voor werkgevers met nauw verbonden payees). Dit proces maakt de inkomstenverklaring van de werknemer 'belastingklaar'.
- Loonbelasting Lodgement en Betaling: Frequentie (maandelijks of per kwartaal) en vervaldatums worden vastgesteld door het relevante staats- of territorium-inkomstenbureau. Een jaarlijkse reconciliatie is ook vereist.
Het niet naleven van deze verplichtingen kan leiden tot aanzienlijke boetes, inclusief rente en boetes.
Special Tax Considerations for Foreign Workers and Companies
Het in dienst nemen van buitenlandse werknemers of opereren als een buitenlandse onderneming in Australië brengt extra belastingcomplexiteiten met zich mee.
Tax Residency: De belastingverplichtingen van een individu in Australië hangen af van hun residentiestatus voor belastingdoeleinden, dat wordt vastgesteld door specifieke tests, niet alleen door nationaliteit of visumstatus. Australische inwoners worden belast op hun wereldwijde inkomen, terwijl buitenlandse inwoners doorgaans alleen worden belast op inkomen uit Australische bronnen.
Tax Rates for Foreign Residents: Buitenlandse inwoners zijn onderworpen aan andere inkomstenbelastingtarieven dan inwoners, zonder belastingvrije drempel. Voor het fiscale jaar 2024-2025 zijn de tarieven voor buitenlandse inwoners (exclusief Medicare Levy, dat buitenlandse inwoners doorgaans niet betalen):
| Belastinggrondslag | Belasting op dit inkomen |
|---|---|
| $0 – $135.000 | 30% voor elk $1 |
| $135.001 – $190.000 | $40.500 plus 37% over elk $1 boven $135.000 |
| $190.001 en meer | $61.050 plus 45% over elk $1 boven $190.000 |
Werkgevers moeten ervoor zorgen dat ze de juiste PAYG-inhouding toepassen voor buitenlandse werknemer.
Buitenlandse bedrijven: Een buitenlands bedrijf dat in Australië opereert, kan onderworpen zijn aan Australische vennootschapsbelasting als het wordt geacht zaken te doen via een vaste inrichting in Australië. Dit kan verplichtingen met zich meebrengen op het gebied van vennootschapsbelasting, GST en mogelijk branch profits tax. Double Tax Agreements (DTA’s) tussen Australië en veel andere landen kunnen van invloed zijn op de belastingheffing over inkomsten, en dubbele belasting voorkomen. Het begrijpen van de implicaties van DTA’s is cruciaal voor buitenlandse bedrijven en hun werknemers.
Het beheren van de belastingverplichtingen voor buitenlandse werknemers vereist een zorgvuldige beoordeling van de residentiestatus en toepassing van de juiste inhoudingsregels. Voor buitenlandse bedrijven is het bepalen van de belastingstatus en de bijbehorende verplichtingen een belangrijke eerste stap.
