Wanneer je werknemers aanneemt voor je bedrijf, is een van de belangrijkste beslissingen die je moet nemen hoe je je werknemers classificeert. Een van de meest verwarrende dilemma's is tussen een exempt en een non-exempt werknemer.
Onder de federale Fair Labor Standards Act (FLSA) begint het verschil tussen de twee bij hun wekelijkse salaris. Er zijn echter een paar aanvullende nuances waar je je bewust van moet zijn bij het classificeren van je werknemers.
Wat is een non-exempt werknemer?
Non-exempt werknemers zijn werknemers die een andere set rechten hebben dan je reguliere werknemers. Non-exempt werknemers zijn doorgaans uurloners die minder verdienen dan $684 per week volgens de federale wet. De limiet kan variëren afhankelijk van de staat, maar ze verdienen meestal minder dan dat bedrag.
Non-exempt werknemers hebben ook recht op overwerkvergoeding. Ze kunnen ook geen functies bekleden op het gebied van management, administratie of professioneel niveau.
Wat betreft overwerkvergoeding, hebben non-exempt werknemers recht op een overwerktarief van 1,5 keer het uurtarief.
Er is echter nog een andere onderscheidingslijn die wordt gebruikt om exempt en non-exempt werknemers te differentiëren. Deze ligt in het niveau van supervisie dat deze werknemers nodig hebben.
Non-exempt werknemers worden rechtstreeks gecontroleerd door hogere werknemers die de werkbelasting bepalen. Deze werknemers hebben doorgaans geen zeggenschap over managementbesluiten. Daarom worden assemblagearbeiders vaak gebruikt als voorbeeld van non-exempt werknemers.
Andere voorbeelden zijn bouwvakkers, onderhoudsmedewerkers en andere handarbeiders. Non-exempt werknemers domineren sectoren die repetitieve taken of fysiek werk vereisen.
Naast de financiële kant heeft de FLSA ook andere vereisten die exempt werknemers van overwerk vrijstellen. Non-exempt werknemers kunnen niet worden beschouwd als "bona fide executive, administrative, professional, and outside sales employees.” Dit geldt niet voor leraren, academisch personeel en computerwerkers.
Wat is een exempt werknemer?
In vergelijking met non-exempt werknemers verdienen exempt werknemers meer per uur. Ze vallen niet onder de vereisten voor minimumloon en overwerkvergoeding. In plaats daarvan ontvangen de exempt werknemers een salaris. Ze hebben geen recht op overwerkvergoeding, zelfs als ze meer dan 40 uur per week werken.
In tegenstelling tot non-exempt werknemers kunnen exempt werknemers managementposities binnen het bedrijf bekleden.
Moet je werknemers classificeren als exempt of non-exempt?
Nu je het verschil tussen exempt en non-exempt werknemers kent, zou het begrijpen hoe je ze moet classificeren eenvoudiger moeten zijn. Hier zijn een paar regels om te volgen:
-
Salarisniveau
Elke werknemer die onder de bepaalde drempel in jouw staat verdient, wordt als non-exempt beschouwd.
-
Salarisbasis
Een exempt werknemer ontvangt een gegarandeerd minimumloon, ongeacht het aantal gewerkte uren.
-
Taken
Non-exempt werknemers vereisen doorgaans supervisie. Ze hebben geen management zeggenschap over hun werkbelasting.
De eerste twee onderdelen van deze test zijn vrij eenvoudig te begrijpen. De derde kan echter lastig zijn en zorgt ervoor dat veel bedrijven hun werknemers verkeerd classificeren.
Er zijn drie meest voorkomende classificaties van werknemers die vrijgesteld zijn van overwerkvergoeding. Om ervoor te zorgen dat je werknemers exempt zijn, moeten ze aan alle onderstaande criteria voldoen.
1. Executive exemption
Werknemers die vrijgesteld zijn van overwerkvergoeding onder de executive exemption, moeten:
-
Een primaire taak hebben van het beheren van een afdeling van een bedrijf of het bedrijf zelf.
-
Minimaal twee of meer voltijdse werknemers of het equivalent daarvan superviseren.
-
De bevoegdheid hebben om andere werknemers aan te nemen of te ontslaan.
2. Learned professional exemption
Deze vrijstelling vereist dat werknemers:
-
Werk uitvoeren dat geavanceerde kennis vereist. Dit wordt onder de FLSA gedefinieerd als voornamelijk intellectueel werk. Het omvat consequent gebruik van oordeel en discretie.
-
Werken in een veld van leren of wetenschap.
-
Een gevorderde graad hebben.
3. Administrative exemption
De meest verwarrende van de drie is de administrative exemption. Onder deze vrijstelling moeten deze werknemers:
Het is gemakkelijk om deze taal te verwarren, daarom is deze vrijstelling de belangrijkste oorzaak van de meeste misclassificaties. Enkele voorbeelden van administratieve functies die onder de vrijstelling vallen, zijn HR-medewerkers, payroll en financiën. Boekhouding en belasting, marketing en reclame, en public relations zijn andere goede voorbeelden.
Is het beter om een non-exempt werknemer te zijn?
De belangrijkste reden dat werknemers de rol van non-exempt werknemer accepteren, is hun werk-privébalans. Overwerk speelt een belangrijke rol in de status van non-exempt. Exempt werknemers hebben geen recht op overwerkvergoeding. Gewoonlijk werken exempt werknemers veel meer dan veertig uur per week. Dit werk wordt gedekt door hun salaris.
Degenen die de voorkeur geven aan lange uren maken en daarvoor gecompenseerd worden, genieten van de rol van non-exempt werknemer. Het uurtarief kan lager zijn, en hun aanwezigheid is de belangrijkste vereiste om dat te verdienen. Bovendien worden non-exempt werknemers doorgaans beter beschermd door de FLSA dan exempt werknemers.
Exempt werknemers ontvangen daarentegen hun salaris aan het einde van de week, ongeacht de uren die ze hebben gewerkt. Bijvoorbeeld, een exempt werknemer op een bouwplaats ontvangt zijn salaris, zelfs als onvoorziene omstandigheden de bouwplaats voor die week hebben gesloten. Non-exempt werknemers in deze situatie komen niet in aanmerking voor betaling, omdat ze geen uren hebben geregistreerd.
Een ander verschil ligt in de ervaring en kennis die vereist is. Dit verschilt aanzienlijk voor exempt en non-exempt werknemers. Non-exempt werknemers zullen waarschijnlijk gemakkelijker banen vinden. Deze functies zijn vaak instapniveau qua ervaring en kennis. Helaas kan dit ook de carrièremogelijkheden beperken.
Wat exempt en non-exempt werknemers gemeen hebben, is dat ze allebei in aanmerking komen voor overheidsarbeidsvoordelen. Deze omvatten sociale zekerheidsuitkeringen na pensionering. Er is ook recht op wekelijkse werkloosheidsuitkeringen als ze hun baan verliezen.
Echter, exempt werknemers krijgen meestal meer voordelen en perks van hun werkgevers. Betaald verlof is ook een belangrijke factor, en dat wordt niet altijd aangeboden aan non-exempt werknemers.
De ernst van de classificatie van werknemers
Het is belangrijk om je werknemers correct te classificeren. De werkgever loopt aanzienlijke aansprakelijkheid als ze hun werknemers verkeerd classificeren. Ze kunnen jaren aan onbetaald loon of overwerk verschuldigd zijn. Ze kunnen ook geconfronteerd worden met wettelijke boetes, en in het ergste geval, advocaatkosten.
Misclassificatie is een van de meest voorkomende redenen voor rechtszaken tegen werkgevers. Zowel kleine als middelgrote bedrijven hebben aanzienlijke bedragen moeten betalen vanwege misclassificatie. Zorg dat je begrijpt hoe je je werknemers als exempt of non-exempt moet classificeren om kostbare repercussies te voorkomen.
FAQ:
Wat zijn de drie factoren om exempt of nonexempt te bepalen?
Drie factoren die gebruikt worden om te bepalen of een werknemer exempt of nonexempt is, zijn salarisniveau, salarisbasis en taken. Non-exempt werknemers verdienen minder dan $684 per week. Exempt werknemers ontvangen een salaris aan het einde van de week, ongeacht de gewerkte uren. Non-exempt loggen meestal uren. Tot slot, hebben non-exempt werknemers supervisie nodig, terwijl exempt werknemers mogelijk managers zijn.
Wat betekent het niet exempt zijn?
Een non-exempt werknemer is een uurloner die volgens de federale wet minder verdient dan $684 per week. Deze werknemers hebben recht op overwerkvergoeding en kunnen geen functies op managementniveau bekleden in het bedrijf. Een vaak gebruikt voorbeeld om non-exempt werknemers uit te leggen, zijn productielijnarbeiders.
Wat zijn de nadelen van een non-exempt werknemer zijn?
De meest voorkomende nadelen van een non-exempt werknemer zijn vaak lagere tarieven in vergelijking met exempt werknemers. De non-exempt functies vereisen doorgaans minder ervaring en kennis, maar kunnen ook de carrièremogelijkheden beperken.
